[Fic f(x) , EXO] Reconcile [HunTal] - [Fic f(x) , EXO] Reconcile [HunTal] นิยาย [Fic f(x) , EXO] Reconcile [HunTal] : Dek-D.com - Writer

    [Fic f(x) , EXO] Reconcile [HunTal]

    เมื่อเธองอน ผมก็ต้องง้อ .

    ผู้เข้าชมรวม

    384

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    384

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    7
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  31 ส.ค. 56 / 16:28 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ -.-
    อ่านให้สนุกนะคะ : D


    THEME
    JJ♕
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ซูจองไม่ชอบการรอคอย แต่ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอแฟนหนุ่มของเธอมาสองชั่วโมงแล้ว

      ตอนนี้ซูจองกำลังหัวเสียอย่างรุนแรง เจ้าหล่อนนั่งหล่อแฟนหนุ่มของเธอมาสองชั่วโมง แม้กลิ่นกาแฟในร้านที่เธอนั่งจะหอมหวานเพียงใดแต่เธอก็ไม่สนใจเลยสักนิด เธอสนใจแค่ว่าเมื่อไรเขาจะมา

      กริ๊ง กริ๊ง

      เสียงกระดิ่งจากหน้าประตูทำให้หญิงสาวหันไปมอง และเมื่อรู้ว่าใครมาหญิงสาวถึงกับแสดใบหน้าโกรธเกรี้ยวออกมา

      ย๊า ! โอเซฮุน ! นายคิดว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว !?”ซูจองแผดเสียงถามแฟนหนุ่มของเธอ

      ขอโทษจริงๆนะซูจอง คือผมติดธุระด่วนน่ะเซฮุนก้มหน้าลง ทำให้ชายหนุ่มเหมือนเด็กประถมที่กำลังโดนคุณครูดุ สร้างรอยยิ้มแก่ผู้พบเห็นไม่น้อยรวมทั้งซูจองด้วย

      ไม่ต้องมาพูด ! แล้วทำไมไม่โทรมาบอก ! ปล่อยให้ฉันนั่งรออยู่ตั้งนาน นายรู้ไหมว่าฉันแหกขี้หูขี้ตาตื่นเช้าเพื่อมาตามที่นายนัดฉันเนี้ย !?”หญิงสาวยังคงทำเป็นโกรธต่อไป ทั้งที่ในใจเธอน่ะยกโทษให้แฟนหนุ่มไปตั้งนานแล้ว

        ขอโทษ…”ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อน

      ไม่ ! ฉันไม่ยกโทษให้นายแล้วย่ะ !”ทันทีที่เธอพูดจบเธอรีบคว้ากระเป๋าและวิ่งออกจากร้านทันที

      ซวยแล้วไงโอเซฮุน...ชายหนุ่มบ่นพร้อมนั่งคอตก

       

      วันนี้เข้าวันที่สี่แล้วที่ซูจองโกรธเซฮุน สี่วันที่ผ่านมาเซฮุนโทรไปหาซูจองแฟนสาวขอเธอเป็นร้อยสายเท่าที่เขานับมา แต่เธอก็ปิดเครื่องตลอดทั้งสี่วัน

      ชายหนุ่มนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนโซฟาของเพื่อนสนิทของเขา ขายาวพาดไปกับพนักผิง หัวสีชมพูที่เจ้าตัวเพิ่งไปย้อมมาห้อยตกลงจากที่นั่ง

      เลิกทำหน้าคล้ายคนใกล้ตายสักทีได้ไหมโอเซฮุน ?”จุนฮง เพื่อนสนิทหน้ากวนที่แอบหวานเดินเข้ามาถามพร้อมสมุดวาดภาพและดินสอ

      คนเพิ่งทะเลาะกับแฟนนะเว้ย จะให้หน้าบานเป็นจานกระด้งแบบแกได้ไงเซฮุนพูดย้อนเพื่อนของตน

      หลอกด่าว่าฉันหน้าบานงั้นเหรอ ! เอาเถอะ ฉันไม่ถือคนบ้า ไม่ว่าคนอกหักจุนฮงก้มตัวนั่งข้างโซฟาที่เซฮุนนอนอยู่

      ไอ้เปรตกวนประสาท ...เซฮุนพูดว่าจุนฮงพร้อมหลับตาลง

      ช่วยง้อเอาป่ะจุนฮงพูดพร้อมร่างรูปแจกันดอกไม้บนโต๊ะ

      กินยาไม่เขย่าขวดมารึไงชายหนุ่มผมชมพูพูดพร้อมแหลมองเพื่อนสนิทของเขา

      เปล่าซะหน่อย ก็แค่อยากจ่ายหนี้ตอนที่ช่วยจีบพี่ยงกุกจุนฮงพูด

      ใช่...จุนฮงมีแฟนเป็นผู้ชาย ซึ่งเซฮุนก็ไม่ได้รังเกียจจุนฮงแต่อย่างใด เขาคิดมาเสมอว่าความรักมันแบ่งเพศไม่ได้ เขาก็มีคนรู้จักเป็นแบบนี้ตั้งเยอะแยะ ทั้งพี่คริสพี่ชายแถวบ้านที่มีแฟนร่างน้อยหน้าหวานอย่างพี่ลู่ฮาน หรือไอ้ชานยอลที่มีแฟนเป็นถึงเดือนโรงเรียนรุ่นน้องน่ารักอย่างแบคฮยอน

      อ่า เอาซิเรื่องเลวๆฉันรู้แกถนัดเซฮุนพูดแอบด่าเพื่อนสนิทของตนไป

      ขอบคุณที่ชมนะครับคุณชายโอจุนฮงยิ้มหวาน ซึ่งเพื่อนทั้งหมดลงมติว่ามันกวนส่วนล่างที่สุดท่าที่เคยพบมา

       

      ท้องฟ้าสีดำมืด ซูจองเดินกำโทรศัพท์เครื่องน้อยของเธอไปตามทาง วันนี้พี่สาวของเธอส่งข้อความมาบอกว่าให้มาพบตอนสี่ทุ่ม ตรงสนามเด็กเล่นหลังหมู่บ้าน ซึ่งซูจองไม่เข้าใจเลย ! พี่สาวเธอก็น่าจะรู้นี้ว่าเธอกลัวผี !

      เสียงลมพัดเบาๆทำให้ใบไม้เสียดสีกันจนเกิดเสียง ปากบางเฉียบของซูจองสั่นเล็กน้อย ลำคอขาวนวลของเธอเริ่มแห้งคอด สมองของซูจองจินตนาการไปยังเรื่องต่างๆมากมาย เธอพยายามไม่คิดถึงเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็น มือสองข้างของเธอกระชับเสื้อคลุ้มสีขาวของเธอ

      เธอพาตัวเองมายังสนามเด็กเล่นหลังหมู่บ้าน ดวงตาคมสั่นเล็กน้อย เธอไม่ถูกเกี่ยวกับความมืดเลยจริงๆ เสียงลมพัดพัดมาข้างหูของเธอ หากตอนนี้ความกลัวเริ่มครอบงำจิตใจของเธอ ซูจองเสียบเฮดโฟนเข้ากับโทรศัพท์ของเธอ โดยหวังว่าจะช่วยบรรเทาอาการกลัวลงไปบ้าง

      ยังไม่ทันที่เธอจะเสียบหูฟังเปิดเพลงฟังดีเท่าไรนัก เสียงน้ำจากก๊อกข้างหลังเธอก็ดังขึ้น ซึ่งเธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ไปเปิดมันแน่นอน และที่ตรงนี้ก็คงจะมีเพียงแต่เธอเท่านั้นที่ยืนอยู่ ซูจองเริ่มกังวลกระสับกระส่าย เมื่อไรเจสสิก้าพี่สาวของเธอจะมา หรือพี่สาวเธอไม่ได้นัดเธอมา พี่สาวเธอก็น่าจะรู้ดีว่าเธอไม่ถูกกับเรื่องแบบนี้เสียเท่าไร และพี่เธอคงไม่แกล้งให้เธอตกใจเล่นแบบนี้แน่นอน

      ทันทีที่ซูจองคิดได้ เธอรีบเดินไปเปิดประตูเพื่อที่จะพาตัวเองออกจากสนามเด็กเล่นแบบนี้ ... แต่ความตกใจก็ต้องตกมาอยู่ที่เธออีกครั้ง

      ประตูของสนามเด็กเล่นปิด ... เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ปิดมัน และก็คงมีแค่เธออยู่ที่นี้ด้วย

      กลัว...เป็นคำๆเดียวที่เธอสามารถอธิบายออกมา ทำยังไงดี เอายังไงดี สมองของซูจองประมวลผลไม่ทัน เธอไม่สามารถระงับอารมณ์กลัวได้เลย เธอยอมรับว่าเธอกลัวความมืดเสียเหลือเกิน กลัวว่าความมืดจะกลืนกินเธอเข้าไป กลัวว่ามันจะทำให้ทุกอย่าหายไป

       

      ในระหว่างที่ซูจองยืนกระสับกระส่ายอยู่นั้น แสงเทียนเล็กๆจากข้างหลังของเธอก็จุดขึ้น เธอหันไปตามแสงเทียน แสงเทียนนำพาเธอไปยังป่าไม่ลึกมาข้างสนามเด็กเล่น ทันทีที่เธอไปพบกับจุดจบของแสงเทียนเธอยิ้มออกมา ดวงตาจากที่เคยสั่นกลับหยีขึ้นด้วยความสุข

      ป้ายไฟสีขาวสะอาดเขียนด้วยตัวอักษรน่ารัก ลูกโป่งหลากสี และรูปภาพของเธอและแฟนหนุ่มของเธอ

      ขอโทษนะซูจอง ดีกันเถอะนะ J

      *เซฮุนนาของซูจอง

                  ทันทีที่อ่านจบ เสียงกีต้าร์ตัวน้อยจากมุมมืดในป่าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มร่างโปร่งสวมเสื้อสีฟ้าขาวดังตอนที่เจอกันวันแรก

                  เสียงทุ้มเริ่มร้องเพลงที่เธอชอบฟัง สายลมจากที่เธอคิดก่อนหน้านี้ว่ามันน่ากลัวเหลือเกิน แต่ในตอนนี้ซูจองคิดว่ามันก็ไม่เลวร้ายอะไรแบบนั้นหรอก

                  เมือชายหนุ่มร้องเพลงจบ เขาเกินมาหาเธอพร้อมกุมมือเธอไว้หลวมๆ

                  ขอโทษนะซูจอง ผมไม่รู้ว่าจะพูดแบบไหน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมทำผิดยังไงซูจองก็ให้อภัยผมเสมอ ผมรู้ว่าผมอาจไม่ใช่คนที่ดี ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอะไรมากมาย ผมขอโทษทั้งเรื่องที่ปล่อยให้ซูจองรอเสมอๆ ผมขอโทษที่พอมีเวลาผมก็เอาแต่หลับ ผมสัญญาว่าต่อจากนี้ผมจะทำตัวให้ดีขึ้น เพราแบบนั้นดีกันนะเซฮุนพูดพร้อมจุมพิตที่หลังมือซูจองเบาๆ

                  ไม่ ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ฉันถึงโกรธไม่ลง ฉันน่ะเคยคิดมาตั้งแต่แทมินทิ้งฉันไปว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนหวาน ไม่ใช่ผู้หญิงแม่บ้านแม่เรือน กระโปรงยังไม่คอยจะได้ใส่จะมีคนรักฉันแบบที่ฉันเป็นหรือเปล่า แต่นายก็มาเปลี่ยนความคิดฉัน ขอบคุณที่รักกันนะเซฮุน ฉันไม่โกรธนายหรอกซูจองพูดพร้อมก้มหน้าลงเล็กน้อย

                  ขอบคุณนะซูจอง...จูบได้ไหม ?”ไม่ทันหญิงสาวตอบ ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปจุมพิตปากบางของหญิงสาว

                  จุมพิตที่ไม่เรียกว่าจูบ ไม่มีการลุกล้ำใดๆ มีเพียงความรู้สึกที่มีให้กัน ความรักที่ทั้งคู่มอบให้กันผ่านอ้อมกอดและความรู้สึกของเขาทั้งคู่

       

                  บางทีถ้ารักใครสักคน คำว่าโกรธก็ไม่มีอยู่ในใจเราหรอก  

       

                  หลังจากที่ทั้งคู่คืนดีกันได้สักพัก เซฮุนจึงไปหาจุนฮงเพื่อขอบคุณเพื่อนรักร่างสูงของเขา

                  เออๆ ไม่ต้องขอบคุณๆ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมากเลยนะจุนฮงที่นั่งบนตักของยงกุกพูดและยิ้มตาหยี

                  แต่แกทำได้ไงว่ะคนเดียว ไปเปิดน้ำแล้วก็ล็อคประตู แถมไม่มีกุญแจทิ้งไว้ด้วยนะ ตอนนั้นฉันน่ะต้องปีนออกกับซูจองแหน่ะเซฮุนพูดยิ้มๆ

                  เดียวนะ ล็อคประตูอะไร ฉันทำแค่ไปวางเทียนแล้วก็ไปบอกพี่เจสสิก้าให้ช่วยเรียกซูจองไปเท่านั้นนะ ส่วนเปิดน้ำฉันไม่ได้ทำ ฉันคนเดียวจะไปทำหมดได้ไงว่ะจุนฮงพูดหน้าเจื่อน

                  แล้วใครทำว่ะนั้น …” เซฮุนหุบยิ้มทันทีเมื่อฟังความจริงจากปากของเพื่อนสนิทของเขา...

      -----------------------------------------------------------
      สวัสดีค่าาา ^^ มาเจอกันอีกแล้วนะคะ
      ช่วงนี้ขยันแต่งค่ะ เพราะเพิ่งลงไปตอนเดียว เอิ้ก มีตัวละครใหม่ด้วยบังโล่ ><
      ตอนนี้ไม่ใช่ภาคต่อของ 2Day แต่อย่างใดนะคะ แต่ถึงไม่ใช่ก็คล้ายๆแหละเน๊อะ ฟินมากขึ้นรึเปล่าคะ ? แฮ่ๆ ครั้งแรกที่ลองแต่งแนวแทรกหลอน ปกติไม่ใช่คนกลัวอะไรแบบนี้นะเลยแต่งไม่ค่อยเข้าใจฟีลว่าแต่งแบบไหนให้น่ากลัว - -
      ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านช็อตฟิคของเรานะคะ : )

      หมายหด.เจอคำผิดตรงไหนบอกได้นะคะ จะแก้ให้

       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×